plattdeutsche Geschichte

Kleine plattdeutsche Geschichten und Gedichte (in ostfriesischem Plattdeutsch)

De Buur un sien Dochter. (Mit wörtlicher Übersetzung ins Hochdeutsche, siehe rechts)

Door weer maal 'n Buur, de harr een Dochter, de weer so moi, dat sük al de jung Mannlü 'n poormaal na hör umdreihen deen, wenn se maal tosamen in d' Stadt weeren. Hör Naam weer Elke un se harr moije blaue, grote Ogen un dunkelbruun' Hoor, wat ja neet so faken vörkummt. Man se harr dat heel stuur in hör lüttjed Leven, wiel se as Kind hör Spraak verloren hett.
Bi 'n Malör mit hör Vaders Trecker is hör Moder verunglückt un Elke seet mit up de Trecker, as dat Malör passeert is, so hett se 't al mitbeleevt. Sietdem hett se keen Geluut mehr herut brocht.
Hör Vader, Gerd Diekmann, weer een van de Grootburen. He harr 'n Stück of tachentig Kohjen, fieftig Swien, twee Peer un fiefteihn Schapen. Höhner, Knienen, Hunnen un Katten, as dat up so 'n Buurderee so is. Knechten, een Maid un een Huushollerschke, de sük ok um al de Deren um 't Huus to kümmern mussen. Elke harr besünners een hellbrunen Hund in hör Hart slaten.
Vader Diekmann und Elke weeren een Hart un een Seel, as man so seggt, man nu kwem Elke so langsaam in dat Oller, se weer nett dreeuntwintig worren, dat se ok geern maal mit hör Fründinnen up 'n Danzveranstalten utgung un dat se ok hier un door maal na 'n Jung kieken dee. Dat weer hör Vader eerst heel neet recht, he muss sük eerst door an wennen, dat dat door ok maal 'n annern Mann geev, de Elke wat nahder kwem. Un door bleev ja ok immer de Sörg, dat se sük mit nüms so recht unnerhollen kunn. Dat weer 'n swooren Last.
Se gung mit hör Vader to de besten Psychologen un anner Dokters un dat johrenlang, man keeneen kunn hör würrelk helpen. So schreev se allens up, wat se so to vermelden harr un ok dat, wat se in d' Kopp un up hör lüttjet Hart harr.

As se denn wat oller wurr un de hoge School besöken dee, fung se an lüttje Döntjes uptoschrieven un dat wurren immer mehr un immer muss ok hör Hund „mitspölen“. Se harr hum Trolli nömt. De besten van hör Vertellsels broch Elke mit hör Vader tosamen eenes Dags na Nörden, na 'd Nörder Kurier un würrelk wurren ok 'n Stück of teihn, immer saterdags, in d' Zeitung, ofdruckt, man neet unner hör Naam, Elke Diekmann, se harren mit de Lü van d' Krier 'n annern Naam ofmaakt: Inka Diekena stun door eerstmaal unner.

Eenes Dags schreev se hör Vader 'n Breef. Se versöchde hum to verklaren, dat se neet hör heel Leven lang to Huus bleven kunn, dat se herut wull um wat to lehren as anner Minschen ok un dat se later ok 'n Mann finnen wull, de se leev harr.........
Man hör Vader harr Angst um hör, dat se neet alleen torechtkamen dee un dat se door buten denn heel eensaam un unglückelk weer un so gung noch een heel' Johr d'rhen, bit he 'n Insehn harr un hör in Nörden 'n lüttjet Huuske kopen dee. Elke truck mit al hör Saken un mit hör Hund na Nörden, un wiel se bi de Zeitung ja all bekannt weer, kreeg se door ok 'n Stee in d' Kontor un se weer flietig un schreev een Döntje of Vertellsel na de anner, faken bit in de Nacht herin un weer heel glückelk.
Eenes Avends weer se mit hör Fründinnen up een Danzveranstalten un lehrde 'n jungen Mann kennen, de, de heele Avend blot mit hör danzen wull. Peter, so heet he, weer Mester van Beruf. Hum weer dat eerst heel neet upfallen, dat Elke neet mit hum proten dee. He hett ja woll blot in hör moije Ogen kieken, un bi 't Danzen mögelks dicht bi hör wesen wullt. Man as he mit hör ofmaken wull, wenn se sük weersehn kunnen un se ok denn blot nickkoppen dee, froog he hör sachtjes, of se denn heel neet mit hum proten wull. Do schreev se hum up 'n lüttjen Zedel, dat se „upstünds“ neet proten kunn, he sull man noch wachten und as he sää, dat dat Proten ok neet nödig weer, he würr sowieso in hör Ogen allens lesen könen, weer se heel blied aber ok 'n bietjet bang um 't Hart, wat de Tokunft hör woll brengen sull.
As Peter denn ok noch herutkreeg, dat de Döntjes un Vertellsels in d' Zeitung, de he so geern lesen dee, al van Elke utdocht weeren, (Trolli hett hör verraden) hett hum dat haast de Sprak verslaan un he weer nu heel un dall in hör verleevt un dat geev hast keen Dag mehr an de sük dat neet inrichten leet, dat se sük tominst 'n halven Stünnje „sehn“ kunnen.

Aber Buur Diekmann harr ja geern 'n jungen Buur as Swegersöhn hat, dat versteiht sük ja van sülvst, ok wenn he Peter noor geern lieden much. He kunn mit 'n Mester, tominnst aver sien Plaats, ja neet völ beproten, un well sull denn maal de grote Hoff avernehmen? „Aber dat gifft ja ok villicht noch Kindskinner,“ doch he, „un wenn Elke, sien Een un Allens, sük mit Peter enig is, denn sallen se sien Segen ok noch van Harten hemmen.“

Dat kwem so as dat kamen muss, Elke un Peter hemmen denn ok bold heiraadt un dat dürs neet lang, do kwem dat erste Kind up de Welt un dat weer 'n lüttjen Jung (!) un wat dat Moiste weer, noch bi de Geburt un an de Dagen doorna, hett Elke langsaam weer anfangen to proten.
Un wenn se vandaag noch leven, denn sünd se al tosamen seker heel glückelk.

Johannes de Vries

zur Übersetzung dieser Geschichte ins Hochdeutsche..

Anmerkung:
Die Geschichte ist frei erfunden. Jede Ähnlichkeit, auch der Namen, mit lebenden Personen wäre rein zufällig und ist nicht beabsichtigt.

..zurück zur Hauptseite
..zurück zur Titel-Übersicht

Lees un schriev ok Platt, dat lehrst du glatt!

Email: info@plattdeutsche-geschichten.de