In Nörden, in mien Nahberskupp, gifft dat 'n ollen Bummert.
Dat lange Dübbelhuus, faken ok as Arbeiderhuus bruukt, mit 'n Dack
jüst bit baven de lüttje Fensters andaal, harr eens noch 'n
Reitdack.
An beid Sieden weer dat Dack för de Huusdören 'n bietje
antillt
un verkört' worden, dat du, sünner Nickkoppen, in 't Huus
kamen
kunnst.
De Bummert steiht neet wied van d' Straat of un door
is vörn blot Bott för Blömen un 'n poor lüttje
Buschken
man achter 't Huus is 'n groten Tuun för Kartuffels, Grönkohl
un anner Gröntüg un heel achtern för Appel- Peer- un
Karsboomen.
Up de linke Sied, na Oosten to, wahnden fröher Gerhard Seiters
mit sien Froo Gesine un Söhn, Bernhard, un up de anner Sied
leevden
Tjark Mertens mit sien Froo Hanna mit dree Wichter, Lisa, Ulla un Grete
un later weer denn ok dat veerde weer 'n Wicht, nömt Sarah.
De
Seiters weeren eerst tofree, wenn binnen in d' Huus un buten in de Tuun
allens moi süver un schier weer, door dürs in d' Tuun aber ok
haast keen Blatt mehr liggen; un de Mertens weeren immer glückelk,
blied un tofree, ok wenn dat binnen un buten neet immer so good utseeg.
De Hauptsaak weer, dat se sük in de lüttje Famillje good
verstahn
deen.
Man dat geev doch 'n helen Bült Schandaal tüsken de so
verscheden Minschen in de linke un rechte Hälft van de Bummert.
Mennigmaal
harren se sük wekenlang nix to seggen un denn ok weer kwem dat al
tomaal an een Namiddag herut un dat wurr düchtig luud um dat Huus.
Wenn dat weer losgung, weeren mien neeisgierige Nahbers smaals bold al
in d' Tuun achter d' Heeg un harren hör Spaß dooran. Ik
kümmer
mi ja neet doorum, wat anner Lü maken (!?) Egentlik gung dat
immer um de Slörderee van Mertens un, up de anner Sied, dat de
Seiters
so averdreven akkuraat wäsen wullen.
De Kinner weeren dat all wennt un se gungen sük, so good as
dat gung, ut de Weg. So harren Bernhard, of Berni, as he nömt
wurr,
un de veer Wichter haast nix mit nanner to doon. Blot as de
Lüttjeste,
Sarah, in dat Oller kwem, dat se sük doch hen un weer maal na 'n
Jung
umdreihen dee, wurr dat sachtjes anners.
De Tied is doorhen gahn, de Ollern sünd neet blot oller man ok
ruhiger
un verdragsaamer worden. De Kinner sünd intüsken to d' School
ut un ok ut d' Huus. Elkeen hett sien Doon.
In de verleden teihn Johren is een van de Olleren na de anner d'rhen
gahn, bit up Froo Mertens, de is noch good torecht un immer
vergnögt.
Un, as dat Schicksal dat so will, sünd sük utgerekent
Sarah
un Berni enig worden un hemmen för good twee Johren heirad'. Se
hemmen
de beid' Huusdelen tosamenlegt, 'n nejed Dack doorup un al moi torecht
maakt. Froo Mertens kreeg 'n Ingang för sük, hör Stuuv,
'n lüttje Baadkamer un 'n Köken. Sarah hett twee Kinner up d'
Welt brocht un dat löppt al heel good.
Man ok door, bi de jung Lü, gifft dat so mennig Striederee,
dat versteiht sük van sülvst.
De Minschen sünd nu maal verscheden un een kann neet heel un
dall herut, ut sien Huud.
Een Tied löppt Berni dagenlang mit 'n düllen Kopp herum,
wiel hum ja woll wat neet örnlik genoog is und denn ok weer maakt
Sarah 'n Schandaal, as wenn de Düvel unnerwegens is. Mennigmaal
sünd
se beid' as mall in d' Tuun an d' Fröten un maken dat so moi as he
dat geern mag un he plant' de Vörtuun full mit moje un düre
Blömen,
wiel he weet, dat Sarah dat geern hett un denn kann dat ok wäsen,
dat wekenlang in d' Tuun nix daan word un denn is dat bold
gröön
van Unkruud un geel van Peerblömen. Mennigmaal sünd se
düll
up nanner un door flüggt ok maal 'n Teller kött un
doorför
is d'r denn ok weer bit laat in de Nacht Lücht in t' Slaapkamer.
Tscha, so umslag is dat west, wat ik hier, van tegenaver, so
mitkregen
hebb. Nadat se nu de nejen Fensters inboot hemmen, is dat wat ruhiger
worden.
Aber mien Froo seggt in de lesde Tied faken: "Mit dien Lüstern
word
dat ok al wat minner."
Johannes de Vries
Anmerkung:
Die Geschichte ist frei erfunden. Jede
Ähnlichkeit,
auch der Namen, mit lebenden Personen wäre rein zufällig und
ist nicht beabsichtigt.