Jonny Eckhoff, een van mien goode Frünnen in Nörden, weer
keen van de jungen Bengels, de mennigmaal an elker Hand mehr as een Fründin
harr'n (of hemmen kunnen). He weer wiss keen Dördriever, as man so
seggt. He nehm dat neet so licht mit de Deerns, besünners nadeem he
maal up de Nös fallen weer, as he bi dat verkehrte Wicht to fell un
to groff ran gahn weer. As he sük na langer Tied doorna weer troen
dee, sük weer sachtjes an 'n „lüttjet“ Wicht antosmusen, weer
he to vörsichtig west un dat weer do, mit dat Soort van Wicht, ok
weer verkehrt. Man well weet woorför dat good west is.
He is denn lang na d' School gahn, hett sien Lehr maakt un denn
in Emden ok noch Elektrotechnik studeert man in d' Loop van de Tied
wurr he denn immer unsekerer mit sien Bekanntskuppen un lesderhand harr
he denn blot noch selten 'n fasteren Verbinnen.
Vör 'n poor Johr hett Jonny sük in d' Kampdrift 'n lüttjet
Huuske köfft un he weer, ok ahn Froo, glückelk un tofree.
Ok sien neje Nahbers muchen hum gern man se harr'n ja ok woll mitkregen
dat he blot denn un wenn maal 'n olleren Froo för 't Schoonmaken harr
un de een of anner van de Nahbers harr Mitgeföhl mit hum un so kwammen
se faken maal mit de een of anner „vörsichtige“ Fraag: Of dat neet
to langwielig weer, so alleen in so 'n grot' Huus, un of de of de
nix för hum weer un of he neet maal 'n lüttjen Fier maken kunn
oder of he anners Help bruken kunn un so wieder... Een Fraag of Raadschlag,
weer beter as de anner. Dat weer seker good meent man mit de Tied kunn
Jonny dat neet mehr of.
As
Jonny eenes Daags maal bi Textil Hinrichs up d' Neei Weg weer, seeg he
door de Schaufensterpuppen stahn. Do harr Jonny 'n Idee! De Dekorateur,
Gerd Holthuis, (tofällig 'n gooden Schoolkamerad van hum) weer nettakkraat
bi 't Umrümen un neei Dekoreer'n. He nehm Gerd an d' Siet un froog
hum, of he neet een von de Puppen maal twee of dree Daag utlehnen kunn.
Gerd wuß neet so recht wat he doorup seggen sull un he froog: „Wat
wullt Du door denn mit?“ „Nu, ik will blot mien Nahbers 'n bietjed vernarrbruken“,
meen Jonny un vertellde hum van sien Problem un wat he sük averleggt
harr. „Oh, dat is good“, sää Gerd, „doorbi will ik Di gern helpen.“
He muß dat noch mit sien Chef beproten un denn wurr een nütelken
„Daam“ utsöcht, in d' Warkstee antrucken, torecht maakt un in 'n groten
Karton packt.
An Saterdag mörgen weer Gerd Holthuis mit de Karton un sien
neje Videokamera all froh, noch in Düstern, na d' Kampdrift unnerwegens.
Jonnys Wahnstuuv mit grote Fensters bit an d' Grund un 'n groten Terrass
doorvör, leeg to de Straat hen.
In disse Wahnstuuv, dicht an 't Fenster, harr'n se de Pupp up 'n
Stohl set, 'n lüttjen Disk doorvör un tägenaver seet
Jonny.
Gerd stunn in d' Tuun achter 'n Busk un so bold d'r een van de Nahbers
vörbi kweem, geev he Jonny 'n Teken un leet sien Videokamera lopen.
Jonny sprook mit de „Daam“ un nickkoppde to hör hen. He spölde
mit de Pupp, as wenn sük würrelk twee levende Minschen unnerhollen
deen. Tominnst seeg dat, van wieder weg, so ut. Een richtigen Schauspöler
harr dat neet völ beter maken kunnt.
Na 'n Sett Tieds besloten se eerstmaal 'n Paus to maken.
Toeerst geev dat 'n lüttjen Ippie, för de Spaß un
denn keken se sük dat Videoband an:
Up de Film kweem eerst Nahberschk Elli mit hör Mann van tegenaver
an. Se gungen eerst vörbi, Elli kweem aber glieks weer torügg
un bekeek sük dat "Spill" nochmaal wat genauer. Denn gungen dree,
veer Froenslü vörbi, mit Elli vörut. Een van de Froen harr
noch de Schuud vör un keek so lang na d' Siet, dat se haast mit d'
Kopp an een Laternenpahl stött weer. Düdelk kunn man hören
as een sää: „Kiek, nu hett he doch noch een funnen!“ ...
De beid Fründen hemmen bi 't Ankieken van dat Videoband 'n
Bült Spaß hatt.
Denn gung dat Spill noch eenmaal wieder man na un na wurr de „Umtog“
denn all wat minner. Man denn kweem mitmaal Heike mit hör Fründin
(beid' so um de veer-, of fievuntwintig Johr old) un de harr'n woll ok
all hört dat Jonny „Besök“ harr. Man Heike benehm sük ja
sünnerboor, heel egenaardig. Se keek ok raver man dreih' de Kopp bold
weer na de anner Sied. Se weer heel upgereegt un dat leet haast so, as
of se bedrövt weer. Jonny wull de Stee up dat Band immer weer
sehn, he kunn dat neet glöven. Dör dat lüttje Mikrofon weer
düdelk to hören: „Süchst Du woll, nu is 't to laat!“ ...
"Sull Heike sük Hoop up hum maakt hemmen?" Jonny un Heike harr'n
sük vör Johren maal kennenlehrt man denn harr he, as he in Emden
weer, hör weer ut de Ogen verlor'n.
He wuß neet wat he seggen sull. Nu wurr hum so mennig Woord
kloor, wat Heike hum hier un door andüd' harr. Disse nütelke
Heike harr sük (tominnst 'n bietjet) verleevt ... un dat in hum? „Wenn
ik dat doch blot ahnt harr!“, sää Jonny.
Dat "Theater" wurr tomaal ofbraken un Jonny hett hen un her averleggt,
wo he dat Malör woll weer in d' Rieg brengen kunn. Hum dee düchtig
leed, dat he Heike Pien maakt harr.
Um 't oftokörten: De beiden hemmen sük denn doch noch
nahder kennenlehrt un sünd all siet n' poor Johr glückelk verheiraadt.
De Pupp is weer bi Hinrichs un twee lüttje Puppkes, Anne un Sarah,
brengen Leven in de Buud.
Johannes de Vries
Anmerkung:
Die Geschichte ist frei erfunden.
Jede Ähnlichkeit, auch der Namen, mit lebenden Personen wäre
rein zufällig